Styl art deco (skrót francuskiego arts décoratifs) swoją nazwę zaczerpnął od tytułu Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa (L’Exposition internationale des Arts décoratifs et industriels modernes) w Paryżu w roku 1925. Wystawa ta zgromadziła najwięcej dzieł sztuki czystej i użytkowej charakterystycznych dla tej estetyki, przypieczętowując globalny triumf nowego stylu.
wyznaczniki stylu
Styl art deco od początku miał się wcielać zarówno w ogólnodostępne, masowe produkty fabryczne o wysmakowanej formie, jak i w kosztowne, luksusowe dzieła artystów i rzemieślników. Uroda przedmiotu nie miała już jednak dominować nad jego funkcją, lecz przeciwnie – z funkcji tej wypływać i ją dopełniać.
Art déco to symbol złotych lat 20. Styl luksusowy i nowoczesny, który za wszelką cenę chciał się odciąć od nieprzyzwoicie ozdobnej secesji
Kiedy się rodził, miał być masowy, mocno stawiający na funkcjonalność. Ale tak się nie stało. Używano drogich materiałów, obowiązywały solidne wykończenia, powstawały więc rzemieślnicze cacka.
Formy i materiały
Najbardziej charakterystyczne dla art déco są geometryczne kształty. To antypody lubującej się w organicznych, kwiatowych ozdobach secesji. Tu mamy dyscyplinę, symetrię, porządek, tak jakby wszystko powstawało z użyciem cyrkla i linijki. Ale uproszczone formy idą w parze z bogatymi materiałami. Uwielbiano egzotyczne gatunki drewna (mahoń, palisander), z których powstawały forniry lakierowane na wysoki połysk, a także efektowna czeczota. W cenie były marmur i onyks. Tapicerki mebli robiono ze skór (też kosztownych, np. z krokodyla, węża czy rekina), tkanin gładkich i połyskujących, niekiedy w stylizowane geometryczne desenie.
Meble
Solidne, wręcz masywne, mają często zao- krąglone formy (np. wywijające się na zewnątrz ni- czym kielich kwiatu oparcia). Popularne są konsole i stoły z półkolistą podstawą, okrągłe witryny, smukłe niczym drapacze chmur biblioteczki o schodkowej budowie. Meble mają chromowe, złocone i mosiężne wykończenia, często też elementy z tworzyw sztucznych czy kości słoniowej. Obowiązkowy jest stolik kawowy, przeważnie ze szkła i metalu, także giętego.reklama
Wzory
Geometryczne, inspirowane sztuką współczesną (kubizmem, futuryzmem), najczęściej oparte na kontrastowym zestawieniu barw, głównie czerni i bieli (np. w posadzkach w szachownicę) czy czerni oraz złota. Motywy roślinne takie jak palmeta były stylizowane na bardziej uproszczone, wpisane w podstawowe figury geometryczne (romby, kwadraty, ko- ła). Wariacje na temat iglicy nowojorskiego wieżowca Empire State Building pojawiały się zmultiplikowane na tapetach
Dekoracje
Na konsolach, biurkach czy kominkach stawiano figurki w dynamicznych pozach (sportowcy, tancerki) czy symbole postępu (miniatury samochodów albo samolotów). Upowszechniły się lampki elektryczne, które najczęściej miały kuliste klosze, a podstawy z mosiężnych figurek kobiet w wymyślnych, akrobatycznych pozach. Z czasem ich formę uproszczono. Zaczęto też łączyć różne funkcje, np. zegara i półki. Klasyczne artdecowskie dodatki to srebrne popielniczki i przybory piśmienne. Dekoracje miały dodawać wnętrzom blasku i nowoczesności.